Stirt um stef
Mér er orðið stirt um stef
og stílvopn laust í höndum,
í langnættinu lítið sef,
ljós í myrkri ekkert hef,
kaldur titra, krepptur gigtar böndum.
Húmar að mér hinsta kvöld,
horfi eg fram á veginn,
gröfin móti gapir köld,
gref ég á minn vonarskjöld
rúnir þær er ráðast hinumegin.
Hjálmar Jónsson frá Bólu
1796 - 1875
- brot úr kvæði -
En mi ultima noche humana,
miro hacia adelante,
me resguardo del frío en mi tumba,
y en el escudo de mi esperanza
Grabo las runas que serán oídas en el más allá
Grabo las runas que serán oídas en el más allá
No hay comentarios:
Publicar un comentario